Bir ülkenin iflas etmesi o ülkenin yükümlülüklerini yerine getirememesi anlamına geliyor. Yani bir ülke memur maaşlarını, borçlarını ödeyemiyorsa teknik anlamda iflas etmiş olarak kabul ediliyor.
Bugüne kadar hiçbir ülke memurlarına maaş ödemeyle, alacaklılarına borç ödeme arasında seçim yapmak zorunda kaldığında alacaklıları tercih etmedi. Yani aralarında silahlı kuvvetlerinde yer aldığı memurlara maaşları öyle ya da böyle ödenirken, diğer alacaklılara para yok deniliyor.
Bir ülke ben borçlarımı ödemiyorum dediğinde, banka ya da kişilerde olduğu gibi alacaklılar kapısına gelip, mallarına haciz koyamıyor.
Peki iflas eden ülkenin başına neler geliyor? Bugüne kadar ülke iflaslarının hiçbirisinde devletler alacaklılarına size hiç para ödemeyeceğim demedi.
Genelde yapılan 'Ben iflas ettim, size olan borçlarımın bir kısmını sileceğim. Kalanını da uzun bir vadede ödeyeceğim' şeklinde bir dayatma oluyor.
Örneğin Arjantin 2003 yılında 'Ben iflas ettim' dediğinde borçlarının dörtte üçünü sildi. Arjantin'e borç veren dev bankalar ve bu ülkenin bonolarını alan 500 bin yatırımcı paralarının yüzde 75'ini kaybetti.
Ancak bir ülkenin 'Ben borçlarımı ödemiyorum' demesi öyle kolay değil. Böyle bir şey yapan ülkeye yatırımcılar bunun faturasını daha sonra mutlaka ödetiyor.
O ülkenin bir daha dünya piyasalarından kolay kolay borç bulması mümkün olmuyor. Bulunan borcun faizi de son derece yüksek oluyor.
